مرکز آموزشی درمانی کوثر

پرستاران و مراقبان، بی‌تردید از ارکان اصلی نظام سلامت و از تأثیرگذارترین اعضای کادر درمان به شمار می‌روند. بی‌وجود این عزیزان، فرایند پرستاری و مراقبت از بیماران به دشواری قابل تصور است. تفاوتی ندارد که پرستار در منزل، بیمارستان یا سایر مراکز درمانی به ارائه خدمت بپرداز. در هر حال، رسالت خطیر پرستاری، متکی بر پشتکار، شکیبایی و روح والای ایثارگری است. پرستاران با دلسوزی و تعهدی مثال‌زدنی، همچون پروانه‌ای عاشق، بر بالین بیماران حاضر می‌شوند و تا بازگشت سلامتی آنان، وظیفه مراقبت و پرستاری را با نهایت دقت و مهربانی به انجام می‌رسانند.

به پاس قدردانی از زحمات بی‌وقفه و خدمات انسان‌دوستانه این قشر شریف، روزی در تقویم جهانی به عنوان روز پرستار نام‌گذاری شده است تا فرصتی برای ارج نهادن به مقام والای پرستاران فراهم آید. در این روز، در سراسر جهان از تلاش‌ها و فداکاری‌های این عزیزان تقدیر به‌ عمل می‌آید و نقش بی‌بدیل آنان در حفظ سلامت جامعه یادآوری می‌شود.

ولادت حضرت زینب و روز پرستار در ایران سال 1404

در تاریخ پنجم جمادی‌الاول سال ششم هجری قمری (در برخی منابع سال پنجم)، فرزند سوم امام علی(ع) قدم به جهان نهاد و نام او را «زینب» نهادند. حضرت زینب(س) خواهر کوچک‌تر امام حسن(ع) و امام حسین(ع) — امام دوم و سوم شیعیان — بود و در سال‌های بعد با پسرعموی خود ازدواج کرد.

حضرت زینب(س) از تأثیرگذارترین شخصیت‌های واقعهٔ کربلا به‌شمار می‌آید؛ صبر، ایثار و شجاعت ایشان موجب شده است که او به‌عنوان نمادی از مقاومت و پایمردی در تاریخ شناخته شود. نقش اصلی حضرت زینب در وقایع کربلا معطوف به مراقبت و حمایت از برادران و خانواده‌اش، به‌ویژه امام حسین(ع)، و پس از شهادت آنان، صیانت از بازماندگان و نگهداری از کودکان و آسیب‌دیدگان بود. از جمله افرادی که حضرت زینب از آنان حمایت و محافظت نمود، برادرزاده‌اش حضرت علی بن الحسین(ع) معروف به امام زین‌العابدین یا امام سجاد(ع) است.

به پاس ایثار، مراقبت و شکیبایی این بانوی بزرگ، روز ولادت ایشان (پنجم جمادی‌الاول) در ایران به‌عنوان «روز پرستار» گرامی داشته می‌شود و در این روز از خدمات خالصانهٔ اعضای کادر پرستاری و مراقبتی تقدیر می‌گردد.